Ravnomerna provodljivost toplote razdvaja tridimit od svih drugih vrsta kristala i stakla.

Kristali na višim temperaturama obično postaju lošiji provodnici, dok staklo u istim uslovima postaje efikasnije. Tridimit je negde između - ima uređenu kristalnu mrežu, ali i "neurednu" geometriju veza - pa mu svojstva ostaju ista u širokom temperaturnom rasponu.

Izvor: Simoncelli Lab

Pre nekoliko godina, profesor Mikele Simončeli sa Univerziteta Kolumbija, Nikola Marzari sa EPFL-a u Lozani i Frančesko Mauri sa Univerziteta Sapijenca u Rimu razvili su jednačinu koja opisuje toplotnu provodljivost kristala, stakla i materijala između ta dva stanja. Kvantni proračuni i mašinsko učenje pokazali su da upravo tridimit može imati stabilna termička svojstva bez obzira na temperaturu.

To su potvrdili Etijen Balan, Danijel Furnije i Masimilijano Marangolo sa Sorbone, koji su u Nacionalnom prirodnjačkom muzeju u Parizu dobili dozvolu da izdvoje uzorak tridimita iz meteora koji je 1724. pao na Zemlju i analiziraju ga. Rezultat je bio identičan teorijskim predviđanjima, prenosi SciTechDaily.

Ono što ovu priču čini još intrigantnijom jeste da je tridimit ranije identifikovan i na površini Marsa. Njegovo prisustvo na Crvenoj planeti može da pruži nove tragove o njenoj geološkoj prošlosti, posebno o procesima zagrevanja i hlađenja koji su oblikovali njenu površinu.

Osim što otvara nova pitanja o Marsu, ovaj materijal bi mogao da, na primer, unapredi vatrostalne cigle u čeličanama, gde bi stabilna provodljivost smanjila potrošnju energije i CO2 emisije. Proizvodnja jedne tone čelika stvara oko 1,3 tone ugljen-dioksida, a godišnja globalna proizvodnja dostiže milijardu tona.

Kombinujući teoriju i AI simulacije, Simončelijev tim sada istražuje kako ovakvi materijali mogu poslužiti i u spintronici, neuromorfnim čipovima i nosivim uređajima koji energiju dobijaju iz otpadne toplote.

Postanite deo SMARTLIFE zajednice na Viberu.