Najstarija osoba koja je ikada živela bila je Žeani Kalment, koja je rođena u Francuskoj 1875. godine i živela je 122 godine i 164 dana. Naučnici su postavili pitanje: da li je moguće živeti duže od toga?
Prema najnovijem istraživanju naučnika objavljenom 25. maja, izgleda da postoji „biološki plafon“ za ljude. Studija koja je objavljena na Nature.com sajtu, a koja je zajednički rad istraživača iz Singapura, Moskve i Njujorka govori da je gornja granica ljudskog života 150 godina.
Istraživanje nam ukazuje na to da bi u tim godinama ljudsko telo izgubilo sposobnost da se oporavlja od bolesti i povreda. Opšte je poznato da stariji ljudi nisu toliko otporni na bolesti i povrede kao mladi, ali se nikada nije raspravljalo o tome kolika je maksimalna granica ljudskog života.
Studije poput ove se oslanjaju na istorijske i sadašnje podatke o ljudskoj populaciji. U pitanju jesu pretpostavke, ali se one baziraju na brojevima i potvrđenim naučnim metodama. Istraživači su analizirali veliku količinu podataka o populaciji iz Rusije, Velike Britanije i SAD, koja je obuhvatila medicinske podatke preko 500.000 ljudi.
Biomarkeri starenja
Učesnicima istraživanja je rađena analiza krvi nekoliko puta u roku od nekoliko meseci, kako bi se pratila dva faktora: odnos dva tipa belih krvnih zrnaca koji se bore protiv bolesti i varijabilnost veličine crvenih krvnih zrnaca. Kako ljudi stare, ove dve brojke rastu, pa ih zato naučnici zovu biomarkeri starenja.
Na osnovu ovih rezultata, naučnici su određivali Indikator dinamike stanja organizma – DOSI, odnosno mera biološke starosti organizma. DOSI pokazuje koliko se brzo ljudi oporavljaju od stresa, bolesti ili povreda.
Prema rezultatima, istraživači su zaključili da bi otpornost organizma trebala da prestane negde u rasponu od 120-150 godina. Istraživači se takođe nisu bavili kvalitetom života osoba koje žive tako dugo. Ovo je posebno interesantno jer druga grupa naučnika kada govori o životnom veku čoveka misli na zdrave godine života, koje imaju veći sociološki značaj od maksimalnog biološkog životnog veka.
S druge strane, istraživači veruju da je za postizanje ovako dugog životnog veka potrebno uvesti terapije koje produžavaju otpornost tela, kako bi ljudi živeli duže i zdravije, ali i da se sa vremenom i razvojem medicine ova granica može pomeriti. Ovde se pre svega misli na iznalaženje načina za reprogramiranje ćelija koje stare, kako bi se proces obnavljanja i oporavka organizma poboljšao.
Naravno, teško je govoriti o ljudskom životu kao o mehaničkoj konstrukciji, ali je to neophodan pristup da bi se život svih nas produžio, naglašavaju naučnici. Ipak napredak tehnologije značajno utiče na kvalitet života, od telefona koji prepoznaju oboljenja kože, preko lečenja od kuće do pametnih flastera koji nadgledaju naše zdravlje u svakom trenutku.